ที่ๆ เดิม แต่ความรู้สึกไม่เหมือนเดิม
ดวงตาคู่เดิม แต่สายตาที่มองมา?.มันให้ความรู้สึกที่ไม่เหมือนเดิม
แขน ๆ เดิม มือ ๆ เดิม ??แต่ความอบอุ่นเวลาที่กอดไม่เหมือนเดิม
วันเวลา ยังคงหมุนเท่าเดิม ??แต่เวลาที่มีให้กันมันไม่เหมือนเดิม
เบอร์ยัง เป็นเบอร์เดิม แต่ไม่โทรหาเหมือนเดิม
บ้านยังอยู่ที่เดิม ?แต่ไม่มาหาเหมือนเดิม
รถยังคันเดิม แต่บรรยากาศในรถไม่เหมือนเดิม
โลกใบเดิม ๆ ที่ไม่สวยงามเหมือนเดิม
คน ๆ เดิมที่ไม่เหมือนเดิม
หัวใจเดิม ๆ ที่เจ้าของใจไม่เหมือนเดิม
ฉันยังเป็นคน ๆ เดิม แต่เค้าไม่เหมือนเดิม
เค้า ก็ยังเป็นคน ๆ เดิม ?แต่ก็แค่เค้าไม่รักฉันเหมือนเดิมก็เท่านั้น
ช่าง เถอะ ถึงฉันจะเจ็บ จะเสียใจ จะร้องไห้
แต่ฉันยังเข้มแข็งพอ
เมื่อ ก่อนไม่มีเค้าฉันยังอยู่ได้
แล้วตอนนี้ไม่มีเค้า ทำไม่ฉันจะอยู่ไม่ได้
ฝากบอกเค้าด้วยถึงฉันจะไม่สามารถ ลืมเค้าได้
แต่ฉันก็สามารถพยุงตัวอยู่บนโลกใบนี้ได้อย่างเข้มแข็ง
อยู่ได้โดยไม่ต้องมีเค้า.......เหมือนเดิม

ลมหายใจแห่งความรัก..ล่องลอยพลิ้วไหวอยู่ในสายลมเสมอ คนที่มีหัวใจรัก ทุกๆคนมีสิทธิ์อยู่ในสายลมแห่งรัก ด้วยอย่างเท่าเทียบกัน หากแต่จะมีสักกี่คน ที่จะ..สมหวัง และ สามารถอยู่ในสายลมแห่งรัก ได้ไปจน..ตลอดรอดฝั่ง

ซึ่งในตัวของความรักนั้น มีหลายร้อยความรู้สึกที่ก่อเกิด แตกต่างซึ่งสถานะ แตกต่างซึ่งสถานที่ แตกต่างซึ่งความผูกพัน แต่.. ต่างก็หวังที่จะสมปราถนากันทุกคน มีเพียงสิ่งเดียวที่เหมือนกัน และ ไม่เคยมีครั้งไหนที่จะแตกต่าง ซึ่งถ้าความรัก ไม่สมหวังก็..เจ็บ ไม่แตกต่างกันเลยสักครั้ง
ความรัก..ถ้าแอบรัก..ก็เจ็บ
ความรัก..ถ้าอกหัก..ก็เจ็บ
ความรัก..ถ้าไม่สมหวัง..ก็เจ็บ
ความรัก..ถ้าสมหวังแล้ว ต้อง จบลงด้วย ความไม่เข้าใจกัน..ก็เจ็บ
ความรัก..ถ้ามีมากกว่าสองคน ในวันที่ต้องเลือก..ก็เจ็บ
ความรัก..ถ้าไม่มีรัก มันอาจจะไม่เจ็บในหัวใจ แต่มันก็เจ็บที่ความรู้สึก ที่ไม่มีใคร..ให้คิดถึง
และ ความรัก..ที่ไม่สามารถรักกันได้ ไม่ใช่..ไม่รักกัน..ก็เจ็บ บาดลึกอย่าง..สุดใจ

กาลครั้งหนึ่ง...
มีเด็กชายคนหนึ่งที่ชื่อว่า 'ความรัก'
ความรักไม่รู้ว่าเขาเกิดขึ้นมาได้อย่างไร เขาไม่เคยเห็นผู้ให้กำเนิด
'ความรัก' เกิดมาท่ามกลางความมืดมนและว่างเปล่า...

ความรักเฝ้าตามหาอะไรบางอย่างที่ทำให้ตัวเขารู้สึกไม่เหน็บหนาว
เขาอ้างว้าง เขาสับสน เขาอยู่คนเดียวมานานเกินพอ...
...เขารู้สึกว่าอะไรยังขาดหายไป

ความรักเริ่มออกเดินทางบนถนนสายที่ไม่มีจุดเริ่มต้น...
ถนนสายนี้ทอดยาวไกลไปในความมืดมิด...และดูท่าไม่มีที่สิ้นสุด
ความรักเริ่มท้อใจ...เมื่อไหร่เขาจะเจอเพื่อนร่วมทางเสียที...

แสงสว่างเล็กๆ กระพริบพราวท่ามกลางความมืดรอบกาย แล้วหายไป...
ความรักดีใจมาก ในที่สุดก็มีแสงสว่างจุดขึ้นมาแล้ว
เขาเดินเข้าใกล้...และพบกับใครคนหนึ่งที่นั่งกอดเข่าอยู่เดียวดาย

เคยรู้สึกไหมว่า . . . หลาย ๆ ครั้ง
 ที่ความรัก  มักจะซ่อนความเจ็บปวด เอาไว้เสมอ . . .
ฉันเคยคิด  . . . ที่จะทุ่มเทความรักไปให้ใครสักคนหนึ่ง
ที่เขามองเห็น และศรัทธาในคุณค่าของความรักเหมือน ๆ กัน

และวันหนึ่ง . . . ฉันก็คิดว่า . . . ฉันค้นพบ
เขา คือ คนที่ยืนอยู่ตรงหน้า และพร้อมจะทำทุกอย่าง เพื่อ "เรา"
โดยที่เขา ไม่เคยเสแสร้ง และทำทุกอย่างจากใจจริง
. . . ฉันสัมผัสมันได้ด้วยหัวใจ . . .


เรา . . . รักกัน และคบกันมา ยาวนาน . . .
นาน . . . จนความรักสีเริ่มจาง
และเมื่อมีเหตุ . . . ให้ต้องห่างไกล
. . . ด้วยภาระหน้าที่ หรืออะไรก็ตามแต่

เคยไหม กับความไม่พอใจที่ต้องอยู่ในทางที่เราไม่ได้เลือก
เคยไหม กับสิ่งที่เราไม่ได้เลือกตั้งแต่ต้น แต่เราต้องทำหรืออยู่ในที่ ที่เราไม่ได้เลือก
เคยไหม กับการตัดสินใจพลาด ทั้ง ๆ ที่คิดว่ามันดีที่สุดแล้ว
หรือ เคยไม๊กับการทำในสิ่งที่สวนทางกับความต้องการของหัวใจตัวเอง
แม้การที่เราทำลงไปนั้น ทำให้อีกคนสบายใจ แต่ตัวเราเองเปรียบเสมือนนรกทั้งเป็น

บางครั้ง เราเลือกได้ และไม่ได้ ถ้าการที่เราจะทำอะไรก็แล้วแต่มันเป็นการทำลายใครอีกหลายคน
หรือแม้แต่แค่.....สิ่งที่เขาเลือกให้เราแล้วว่านั่นเป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้วสำหรับเรา
แต่ไม่ใช่ มันไม่ใช่ในสิ่งที่เขาคิด มันแย่กว่าที่เขาคิดว่าดี
แต่ใครจะรู้ล่ะว่า สิ่งที่เราไม่ได้เลือกเอง บางครั้งมันก็ดีกว่าสิ่งที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน
หรือใครจะรู้ล่ะว่า มันเป็นสิ่งที่จะคอยหลอกลอนเราไปชั่วชีวิต

การทำอะไรก็ตาม ถ้ามันทำด้วยความเต็มใจที่เราเลือกเองได้
เราย่อมเต็มใจที่เจะเผชิญกับมันเสมอ ไม่ว่าจะดีหรือเลวร้ายขนาดไหน
เพราะเราได้เลือกเองด้วยความเต็มใจ พร้อมที่จะเผชิญกับสิ่งที่ต้องแก้ไขภายหน้า
แต่ถ้ากับหลาย ๆ คนล่ะ ที่เขาไม่ได้เลือกเอง เพราะเพียงคำว่า บุญคุณ หรือ ทรยศ ค้ำคอเขาเหล่านั้นอยู่
แค่คำสองคำ มันสามารถทำให้เราเป็นคนที่เรียกว่า
กตัญญูหรือ อกตัญญูได้ตลอดชีวิตที่เหลือ